De richtlijn verpakkingen en verpakkingsafval, die in 1994 voor het eerst in werking ging, is herzien en gewijzigd naar de Verordening (EU) 2025/40 betreffende Verpakkingen en Verpakkingsafval, ook bekend als de PPWR. In de nieuwe verordening worden verschillende doelstellingen beschreven die geleidelijk in gaan. Elianne Martis, consultant regulatory affairs bij Précon Consulting Group B.V. vertelt waar je rekening mee moet houden.
Het voornaamste doel van de Europese verordening 2025/40, hierna verder verwezen als ‘de verordening’, is om de impact van verpakkingen en verpakkingsafval te verminderen. De Europese Commissie wilt dit bereiken door onder andere het gewicht en volume van verpakkingen te minimaliseren, het gehalte gerecycled materiaal te verhogen en het verpakkingsafval te verminderen. De verordening is van toepassing op alle soorten verpakkingen en alle verpakkingsafval, dus heeft gevolgen in de gehele (levensmiddelen)industrie.
7 belangrijkste eisen
In de verordening wordt beschreven waar de verpakking aan moet voldoen voordat deze in de handel wordt gebracht. Het betreft eisen over duurzaamheid en etikettering. Hieronder lees je de zeven belangrijkste punten:
Artikel 5
Voor PFAS in verpakkingen die in contact komen met levensmiddelen zijn er grenswaarden gesteld. Daarnaast moet de aanwezigheid van zorgwekkende stoffen in verpakkingsmaterialen beperkt worden tot een minimum, waarbij de som van de concentratie zware metalen in de gehele verpakking niet hoger mag zijn dan 100mg/kg.
Artikel 6
Er zijn drie prestatieklasse geïntroduceerd voor de recyclebaarheid van verpakkingen: klasse A, B en C. Verpakkingen die hierbuiten vallen mogen vanaf 2030 niet meer in de handel gebracht worden. Dit zijn verpakkingen waarvan minder dan 70% van de verpakking in gewicht recyclebaar is. Vanaf 2038 mogen verpakkingen uit klasse C ook niet meer in de handel worden gebracht.
Artikel 7
Voor kunststof verpakkingen zijn er minimale gehaltes aan gerecycled materiaal vastgesteld. Dit gaat om gerecycled materiaal gewonnen uit consumentenafval. De eisen gaan in vanaf 2030 en worden verhoogd in 2040. Voor bijvoorbeeld drankflessen voor eenmalig gebruik gaat dit van 30% naar 65% in 2040.
Artikel 9
Voor composteerbare verpakkingen moet duidelijk aan de consument vermeld worden dat composteerbare verpakkingen niet per definitie geschikt zijn voor thuiscompostering. Bovendien moeten verpakkingen voor groente en fruit, inclusief de stickeretiketten, voldoen aan de norm voor compostering.
Artikel 10
Het gewicht en volume van een verpakking moet tot een minimum worden beperkt zonder dat het ten koste gaat van de functionaliteit van de verpakking.
Artikel 11
Herbruikbare verpakkingen dienen aan alle voorwaarden van dit artikel te kunnen voldoen voordat ze op de markt gebracht worden. Een voorbeeld van een eis is dat verpakkingen zijn bedacht en ontworpen met het oog op meermalig hergebruik voor hetzelfde doel als het was bedoelt. Ze moeten herbruikbaar zijn zonder afbreuk te doen aan de kwaliteit en de veiligheid van het verpakte product.
Artikel 12
Vanaf eind 2028 worden geharmoniseerde logo’s voor de gehele EU geïntroduceerd, met als doel om het sorteren van de verpakkingscomponenten voor de consument te vereenvoudigen. Dit krijgt de vorm van pictogrammen om de materiaalsamenstelling aan te geven en zal verplicht worden, eventueel aangevuld met QR-codes en/of een geharmoniseerd kleurenetiket. Verpakkingen die onder het statiegeldsysteem vallen kunnen uitgezonderd worden.
Ook ‘lege ruimtes’ en ‘overtollige verpakkingen’ komen in de verordening ter sprake. Hiermee worden lege ruimtes bedoeld die gevuld zijn met bijvoorbeeld papiersnippers, luchtkussens, houtwol of stukjes piepschuim. De maximale lege ruimte van de verkoopverpakking (voorheen: primaire verpakking), verzamelverpakking (voorheen: secundaire verpakking) en verzendverpakking (voorheen: tertiaire verpakking) mag niet meer dan 50% zijn. De lege ruimte moet worden beperkt tot het minimum dat nodig is om de functionaliteit van de verpakking te behouden. De Europese Commissie gaat hiervoor een methode opstellen voor de berekening ervan.
De toekomst
Op de lange termijn worden meer eisen verwacht, bijvoorbeeld met betrekking tot zorgwekkende stoffen in verpakkingsmaterialen, etikettering, recycleerbaarheid van verpakkingen en biogebaseerde kunststofmaterialen. Eveneens wordt verwacht dat lidstaten aanvullende maatregelen op zullen stellen om het verpakkingsafval per inwoner te verminderen, producentenregistraties bij te houden en statiegeldregelingen toe te passen.
Met dank aan VMT